یک روش خطرناک فارغ از هرگونه نگاه فنی و هنری به سینما و تنها به دلیل به تصویر کشیدن بخشی از زندگی زیگموند فروید و کارل گوستاو یونگ برای علاقمندان دنیای روانشناسی بسیار جذاب است.
این دو دانشمند به مثابه ستونهایی از روانشناسی هستند. نظریات و تفاسیر ایشان از روان و شخصیت انسان امکان انکار نیافته و به نظر نمی آید در آینده نیز بسیاری از نظرات ایشان محل اشکال قرار گیرد.
داستان فیلم از جایی آغاز می شود که یونگ آغاز به درمان دختری روس تبار با مشکلات شدید هیجانی و حرکتی به شیوه جدید گفتار درمانی می نماید و به مرور بهبودی در وی حاصل می شود و همین موضوع آغازگر مکاتبات بین یونگ و فروید می گردد هر چند راه این دو به مرور زمان از یکدیگر جدا می گردد.
دختر روس تبار در نهایت بعد از بهبودی و به توصیه یونگ وارد دانشکده روانشناسی می شود و نظریاتی در خصوص مسایل جنسی مطرح می کند که تا حدودی نظرها را به خود جلب می نماید.
از جذاب ترین سکانس های فیلم روش خطرناک گفتگوهای این دو دانشمند با یکدیگر است که به زیبایی به تصویر کشیده شده آمد.
از ظرافت‌های بکار بسته شده در این اثر آنست که فیلم برای ما قهرمان پروری به سبک اساطیر نمی کند که بنا باشد در جنگی تا برابر خیر بر سر پیروز شود، هر چه هست شناخت است، شناخت امیال پنهان و ناخودآگاه، نقاط ضعف و قوت و مهمترین نکته اینکه بزرگانی همچون فروید و یونگ نیز از این قاعده مستثنی نیستند.
نهایتا فیلم روش خطرناک یادآور این گفته یونگ است که بشر امروز تا ماه سفر میکند و زمان و مکان فرود را دقیقا محاسبه میکند اما همچنان از سفر به درون خود عاجز است، چراکه سفر به درون انسان بسیار سخت تر از سفر به ماه هست.
[imdb title=”aka”]tt1571222[/imdb]
